O παιδικός σταθμός δεν ειναι …
Ο παιδικος σταθμος ξεκίνησε και τα παιδιά διανύουν ακόμα την περίοδο προσαρμογής. Τα παιδιά καλούνται να αφήσουν την ασφάλεια και την προβλεψιμότητα του σπιτιού τους. Όχι επειδή θέλουν αλλά επειδή πρέπει. Για εκείνα ο παιδικος σταθμος δεν ειναι επιλογη. Επιπλέον, βλέπουν τους γονείς να φεύγουν και εκείνα να παραμένουν σε ένα άγνωστο χώρο με αγνώστους. Μπείτε λίγο στη θέση των μικρών και θα κατανοήσετε πόσο γενναία είναι τελικά αλλά και πόσο δύσκολο είναι το εγχείρημα τους. Για τα περισσοτερα παιδιά είναι η πρώτη φορά που αποχωρίζονται τους δικούς τους και το σπίτι τους. Ο αποχωρισμός οδηγεί σε ανασφάλεια και σε πολλά ερωτηματικά.
Νιώθουν μόνα, εγκαταλελειμμένα και φοβισμένα. Θα τους θυμηθεί η μαμά και ο μπαμπάς; Αν συμβεί κάτι και δεν συναντηθούν ποτέ; Θα επιστρέψουν ξανά στο σπίτι τους; Για το παιδί, ειδικά στην αρχή, η απάντηση δεν είναι δεδομένη.
Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πόση σημασία έχει ο παιδικός σταθμός και η υποδοχή του παιδιού. Τυχαίνει φέτος να γνωρίζω έναν μικρούλη που ξεκίνησε πριν λίγες μέρες. Οι γονείς επέλεξαν ένα δημόσιο παιδικό σταθμό κοντά στο σπίτι τους. Μια εβδομάδα μετά, το παιδί εκτός από την ανασφάλεια καλείται να διαχειριστεί και την έλλειψη ενδιαφέροντος και επαφής. Δεν υπάρχει άγγιγμα, συναίσθημα, παρηγοριά. Υπάρχει απλή παρουσία χωρίς ιδιαίτερη αλληλεπίδραση. Κλαίνε και νιώθουν φοβισμένα; Τα αφήνουμε εκεί να κλάψουν και δεν τα πλησιάζουμε. Θέλουν να πάνε τουαλέτα; Οφείλουν να ξέρουν πώς να κάνουν την ανάγκη τους και να καθαριστούν μόνα τους. Δεν υπάρχει βοήθεια ούτε σε αυτόν τον τομέα.
Ποια είναι η δική τους συμβολή; Τι προσφέρουν;
Ο παιδικός σταθμός δεν είναι κέντρο στάθμευσης παιδιών!
Πολλοί γονείς θα στείλουν τα παιδιά τους στον παιδικό σταθμό επειδή εργάζονται και δεν μπορούν να είναι κοντά τους αυτές τις ώρες. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο παιδικος σταθμος είναι ένας απλός χώρος φύλαξης παιδιών όπου αφήνονται το πρωί μέχρι να έρθουν οι δικοί τους να τους παραλάβουν.
Δεν σταθμεύουμε τα παιδιά σε ένα παιδικό σταθμό. Ο παιδικος σταθμος είναι ο πρώτος χώρος μετά το σπίτι όπου δίνεται η ευκαιρία στο παιδί να καλλιεργήσει περισσότερη αυτονομία, αυτορρύθμιση, γνώση, αυτοπεποίθηση και κοινωνικοποίηση. Είναι ένας βατήρας για πολλά επόμενα άλματα.
O ρόλος των ειδικών είναι να συμβάλλουν ενεργά σε αυτή την καλλιέργεια.
Επειδή αναφέρθηκα σε δημόσιο φορέα, δεν είναι απλά θέμα δημοσίου. Έχω γνωρίσει θεραπευόμενες που εργάζονται σε δημόσιο παιδικό σταθμό και είναι εξαιρετικές. Αναφέρομαι σε εκείνους που ίσως μην έχουν συνειδητοποιήσει την σημασία του ρόλου τους. Ίσως πάλι να μην ενδιαφέρονται επαρκώς. Την έλλειψη γνώσης και δεξιοτήτων μπορεί να την καλύψει η συνεχιζόμενη εκπαίδευση. Την έλλειψη ενδιαφέροντος;